Άναψα το τζάκι. Δύσκολα τολμώ να πω, μιας και οι πολυπόθητες βροχές των τελευταίων ημερών έχουν νοτίσει τα ξύλα. Αλλά…..τα κατάφερα, το άναψα. Τι λείπει?....Κάστανα …..ναι κάστανα, αλλά δεν έχω δυστυχώς. Μάλιστα….το βρήκα, θα φτιάξω ποπ-κορν. Εχω καλαμπόκι σίγουρα. Για να δω….έχω….. ωραία,…σε 2 λεπτάκια έτοιμα. Μύρισε όλο το σπίτι. Η μάνα μου, τα έφτιαχνε στην κατσαρόλα. Τώρα….ας είναι καλά η τεχνολογία με τα μηχανάκια που στο φτιάχνουν γρήγορα, και χωρίς καθόλου ατσαλιά σε δύο λεπτά. Ωραία κι ένα λικέρ σπιτικό και γρήγορα στον καναπέ να χαζεύω το αναμμένo τζάκι.
Σπίτι λοιπόν, ησυχία, το καταφύγιο του καθενός μας. Δεν έχει σημασία, αν είναι μικρό ή μεγάλο. Σημασία έχει να είναι και να το αισθάνεσαι σαν φωλιά.
Σήμερα ήταν μια δύσκολη ημέρα. Στην δουλειά, αρκετά τα προβληματάκια. Ραντεβού, στόχοι, αναφορές, γκρίνιες. Τώρα όμως αυτά τελείωσαν. Είμαι στην φωλιά μου. Ένας παλιός έλεγε το εξής. Όταν γυρνάς από την δουλειά σου, σκουπίζοντας τα παπούτσια σου στο χαλάκι της εξώπορτας, πρέπει να αφήνεις εκεί, μαζί με τις σκόνες, τα άγχη και τα προβλήματα της καθημερινότητας. Ποτέ να μην τα φέρνεις μέσα στο σπίτι σου, όπως ακριβώς κάνεις και με τις σκόνες. Έξω από την πόρτα σου ....τα πάντα.
Μικρές, χαζές αλλά πάρα μα πάρα πολύ χρήσιμες και υπερβολικά πολύτιμες οι μικρές απολαύσεις της ζωής. Τζάκι, ποπ-κορν και λικεράκι λοιπόν (καρυδι για την ακρίβεια). Στην υγειά σας.
