Μαζικές κινητοποιήσεις νέων, οι οποίες δεν ήσαν καπελωμένες από κάποιον φορέα θυμάμαι μόνο αυτές στο κέντρο των Αθηνών για να καταργηθεί το μειωμένο οράριο λειτουργίας των clubs (αν είναι δυνατόν) και τους πανηγυρισμούς για το Euro2004. Άραγε μόνο για τέτοια είμαστε??...Μέχρι τώρα, μάλλον ναι. Ευκαιρία να αλλάξουμε, να καταλάβουμε ότι πρέπει να σηκωθούμε από τον καναπέ για το δικαίωμα να ζούμε, να αναπνέουμε, να αφήσουμε κληρονομιά στα παιδιά μας ένα κόσμο ακόμα καλύτερο από αυτόν που παραλάβαμε εμείς. Είναι χρέος μας, είναι στην ευθύνη μας. Μακριά από εμάς άτομα ή φορείς που θα θελήσουν να εκμεταλλευτούν, να παρεισφρήσουν στην αυριανή συγκέντρωση. Είναι η διαμαρτυρία των bloggers, είναι η διαμαρτυρία των νέων, της καινούργιας τάξης σκεπτόμενων ανθρώπων.
3 comments:
Είναι ήδη καπελωμένη φίλε μου... δεν είναι συγκέντρωση bloggers μόνο ήδη κάποια μέσα μιλούν και για κάποιες οργανώσεις.
Το ίδιο έγινε και στη συγκέντρωση της Πάρνηθας.
Προσωπικά πιστεύω ότι όλο αυτό είναι πολύ βιαστικό.. ακόμα κάποιοι δίνουν μάχη με της φλόγες και αντί να τους σεβαστούμε με την σιωπή μας τους κάνουμε σημαία.
Άν πραγματικα θέλουμε να βοηθήσουμε υπάρχουν δεκάδες άλλοι τρόποι.
Δεν μπορώ να πω τίποτε άλλο, παρά να συμφωνήσω μαζί σου. Δεν πειράζει. Ήταν μια προσπάθεια που το σύστημα μας πρόλαβε. Μακάρι όλα να πάνε καλά αύριο και να είναι όλα ήρεμα, χωρίς παρατράγουδα, στα πλαίσια αυτά που είχαν στο μυαλό τους οι διοργανωτές. Εμείς μπορούμε, σαν άτομα, να κάνουμε πάρα πολλά πράγματα, αλλάζοντας πρώτα από όλα τους εαυτούς μας και μετά την χώρα μας. Μπαίνουμε, νομίζω, σε μια νέα εποχή που τα προβλήματα του περιβάλλοντος θα μας απασχολούν στην καθημερινότητά μας. Ο καθένας μπορεί να βάζει και από ένα λιθαράκι και όλοι μαζί να κάνουμε πολλά. Δεν πρέπει να αισθανόμαστε χαμένοι, γιατί τότε θα ξαναγυρίσουμε πίσω….στα χρόνια του καναπέ και του ωχαδελφισμού. Είμαστε η νέα γενιά των πολιτών του κόσμου (όχι μόνο της Ελλάδας) και έχουμε ευθηνές για την νέα γενιά που έρχεται και έχει απαιτήσεις από εμάς….και πολύ καλά κάνει και τις έχει.
Σήμερα θα καθίσω και θα σκεφτώ, αρχικά, για το τι υποχρεώσεις έχω σαν άτομο απέναντι στο περιβάλλον, στην κοινωνία, στη χώρα μου και μετά για το τι απαιτήσεις θα έχω για το μέλλον μου καθαρά και ψύχραιμα … οι αποφάσεις που θα πάρω, ίσως να μπορέσουν να αλλάξουν αυτό τον τόπο, έστω και λίγο…. όμως είναι και αυτό μια αρχή από το καθόλου. Ίσως να κάνουν και άλλοι πολλοί το ίδιο πράγμα με εμένα και τότε δεν θα είναι λίγο, θα είναι πολύ.
Μπορεί και να είναι καλύτερο, από το να πας κάπου μαυροφορεμένος, χωρίς να ξέρεις τι θα ζητήσεις και από ποιον, αφού έτσι κι’ αλλιώς δεν υπάρχει κανείς αυτή τη στιγμή για να σ’ ακούσει και μετά να καταλήξεις κάπου πίνοντας μπύρες, ικανοποιημένος για τη διαμαρτυρία σου ενάντια στο κατεστημένο.
(Έχοντας προβληματιστεί ιδιαίτερα από τα γεγονότα των τελευταίων ημερών - και όχι μόνο, το τονίζω αυτό - και από όσα έχω διαβάσει και δει στο διαδίκτυο και στα ΜΜΕ, αλλά και από προσωπικές εμπειρίες, διευκρινίζω ότι αυτή είναι καθαρά μια προσωπική άποψη)
Post a Comment