Η ώρα έξι και μισή. Οι δρόμοι άδειοι. Ποιος τρελός αλώστε ξυπνάει Κυριακάτικα μέσα στα χαράματα να παει να σκαρφαλώνει στα βουνά. Το ραντεβού με τους φίλους είναι στις επτά ακριβώς. Προλαβαίνω άνετα να φτάσω στο χωριό που έχουμε κανονίσει να συναντηθούμε . Η χαρά μου μεγάλη που θα ξαναδώ τους φίλους. Έχω να τους δω αρκετό καιρό αλλά είναι σαν να είμαστε κάθε μέρα μαζί. Η κοινή τρέλα βλέπεις ενώνει και μηδενίζει τον χρόνο.
Ο ήλιος χρωματίζει τον ορίζοντα. Ξημερώνει για τα καλά πια. Έφτασα στην ώρα μου. Είναι όλοι εκεί. Οι περισσότεροι έχουν ξεκινήσει από πολύ πιο μακριά από εμένα.. Εγώ είμαι τυχερός, μένω αρκετά κοντά. Πειράγματα, αστεία, νέα από κοινούς φίλους και γνωστούς, άλλα όμορφα, άλλα άσχημα. Όλα αυτά όμως σταματάνε. Ήρθε η ώρα να ξεκινήσουμε την πορεία μας. Η κορφή είναι εκεί και μας περιμένει. Το κρύο δεν είναι έντονο αλλά η πρωινή υγρασία του δάσους μας τρυπάει τα κόκαλα. Άντε παιδία να ξεκινήσουμε το περπάτημα να ζεσταθούμε.
Shot with DSC-P200 at 2007-07-23
Περπατάμε ο ένας πίσω από τον άλλον. Η κουβεντούλα με τον διπλανό σιγά σιγά σταματάει μιας και η ανάσα αρχίζει και βαραίνει. Πιάσαμε βλέπεις την ανηφόρα. Οι χτύποι της καρδιάς γίνονται έντονοι και τα πόδια αρχίζουν να κουράζονται . Είναι αυτό το τέταρτο της ώρας που πρέπει να περάσει μέχρι να συνηθίσει το σώμα μας τους ρυθμούς της πορείας μας. Υπόσχεση απ όλους, για μια ακόμα φορά, να κοπεί αυτό το παλιοτσιγαρο.
Κοιτάζω δεξιά κι αριστερά το δάσος που έχει ήδη ξυπνήσει. Οι αισθήσεις δουλεύουν στον ανώτερο βαθμό. Εικόνες και χρώματα παντού, ήχοι του δάσους από τα ζωντανά που κρύβονται πίσω από τους θάμνους και στις φυλλωσιές των δέντρων. Ήχοι από τα βήματά μας πάνω στα πεσμένα ξερόκλαδα των δέντρων. Μυρωδιές έντονες από την αποσύνθεση των πεσμένων φύλλων, την υγρασία και αυτή την μυρωδιά του έλατου που σε τρελαίνει. Καθαρός αέρας παγωμένος που παγώνει τα πνευμόνια και σε ξυπνάει από το λήθαργο της καθημερινότητας.
Shot with DSC-P200 at 2007-07-23
Έχουν περάσει ήδη δύο ώρες από την στιγμή που ξεκινήσαμε. Το δάσος τελείωσε και αρχίζει η Αλπική ζώνη.
Shot with DSC-P200 at 2007-07-23
Είναι καιρός για μια στάση, να τσιμπήσουμε κάτι,να πιούμε λίγο νερό. Είμαστε όλοι μαζί και αντέχουμε ακόμα. Κατάστρωση σχεδίων για την συνέχεια. Η κορφή φαίνεται πολύ κοντά μας αλλά το ανέβασμα απότομο. Πρέπει να τραβερσάρουμε για να την ανεβούμε. Ξεκινάμε την ανάβαση σε ένα έδαφος με σαθρά πετρώματα σπασμένα από τον πάγο του χειμώνα. Σιγουρεύουμε το κάθε βήμα μας με προσεκτικές κινήσεις. Δεν υπάρχει βιασύνη. Σκοπός είναι να φτάσουμε υγιείς όλοι μαζί στην κορφή. Η ομάδα χωρίζεται σε γκρουπάκια. Άλλοι πανε πιο γρήγορα, άλλοι πιο αργά. Δεν είναι άλλωστε αγώνας δρόμου, ο καθένας όπως μπορεί.
Φτάσαμε στο υψηλότερο σημείο του βουνού, ο στόχος επετεύχθη. Ένας στόχος που δεν είναι άλλος από την κατάκτηση της κορφής, όχι όμως μόνο του βουνού αλλά της συντροφικότητας, της απόδρασης απ την ρουτίνα, της αποτοξίνωσης απ ότι μας δηλητηριάζει καθημερινά, σωματικά και πνευματικά, της επιστροφής στην αγκαλιά της φύσης στην οποία ανήκουμε, αν και το έχουμε ξεχάσει, της αγάπης για την ζωή.
Αναμνηστικές φωτογραφίες, γκριμάτσες, χαμόγελα με μάτια που λάμπουν από ικανοποίηση. Τα καταφέραμε όλοι και φτάσαμε.
Shot with DSC-P200 at 2007-07-23
Σε λίγο θα πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής. Της επιστροφής στα ίδια και τα ίδια, της επιστροφής στο άγχος μιας καθημερινότητας στην οποία είμαστε αναγκασμένοι να ζούμε, στις ιδιες εικόνες που μας κουράζουν, με μια μεγάλη όμως διαφορά. Γυρνάμε στην πόλη με γεμάτες μπαταρίες, με εικόνες και εμπειρίες, με ζεστασιά από την ανθρώπινη επαφή. Η επιστροφή θα είναι πιο γλυκιά, και η εργάσιμη εβδομάδα θα περάσει πιο εύκολα με την σκέψη και την προσμονή για την επόμενη εξόρμηση που ήδη στριφογυρίζει στο μυαλό μας.
No comments:
Post a Comment